Ο περισχοινισμός των εκκλησιών, που στην Κρήτη ονομάζεται «δέσιμο» ή «ζώσιμο» είναι ένα ξεχασμένο έθιμο που έχει τις βαθιές ρίζες του στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με το έθιμο ο ναός περιδένεται με κερί ή βαμβακερή κλωστή τρεις φορές για 40 ημέρες για να κρατήσει ο άγιος της εκκλησίας μακριά κάθε κακό γεγονός, θάνατο, αρρώστια, ξηρασία κλπ. Μετά το πέρας του χρονικού διαστήματος, το κερί ή το σχοινί κόβεται και φτιάχνονται κεριά και λαμπάδες για το ναό.
Το δέσιμο συμβολίζει την αγκαλιά με τα χέρια που ανοίγουν και προστατεύουν σαν ασπίδα από κάθε κακό γεγονός. Ο δωρητής του κεριού ή της κλωστής προσφέρει το δέσιμο στην εκκλησία για να τον προστατεύει η χάρη του θεού αυτόν, την οικογένειά και τα ζωντανά του.
Το ζώσιμο ή η περικύκλωση με κάποιο υλικό παλιότερα μπορούσε να γίνει σε ναό, σε άνθρωπο ή σε ζώο αλλά δε σταματούσε εκεί. Έζωναν και σπίτια ή κι ολόκληρα χωριά, όπως στους Παρανύμφους Μονοφατσίου, για να τα προστατεύσουν από το κακό.
Πηγή: Χριστόφορος Χειλαδάκης