Ναός Αγίου Γερασίμου στο Αρώνι
Το Ακρωτήρι Χανίων έχει την μεγαλύτερη πυκνότητα σε ναούς κάθε εποχής από όλα τα άλλα τμήματα του νομού Χανίων. Πολλοί από αυτούς τους ναούς είναι σήμερα πολύ γνωστοί και τους επισκέπτεται πλήθος κόσμου λόγω της ιστορίας, αλλά και της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που έχουν. Κάποιοι άλλοι είναι λιγότερο γνωστοί ή και παντελώς άγνωστοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν την δική τους, σημαντική ιστορία πολλές φορές μάλιστα, άγνωστη.
Ένας από τους πιο άσημους ναούς στο Ακρωτήρι είναι και αυτός του Αγίου Γεράσιμου στο Αρώνι. Ο Άγιος Γεράσιμος είναι ένας πολύ καινούριος ναός από αυτούς που κανείς σχεδόν δεν του δίνει σημασία. Κι όμως κι αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία επειδή είναι κτισμένος πάνω σε πολύ παλιότερο ναό του Αγίου Γερασίμου που προϋπήρχε στον ίδιο χώρο. Ο παλιός ναός μάλλον καταστράφηκε στη διάρκεια των πολλών πολέμων και επαναστάσεων που έχει βιώσει το νησί της Κρήτης και έχει σήμερα ξεχαστεί. Και δεν είναι διόλου τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου αγίου που τιμάται. Στην πραγματικότητα σε όλα τα βόρεια του νομού Χανίων συναντάμε σχεδόν όλους τους Άγιους Γεράσιμους της Κρήτης, ενώ δεν συναντούνται στο υπόλοιπο νησί σχεδόν καθόλου. Ο λόγος είναι ότι σε νεαρή ηλικία ο Άγιος Γεράσιμος πέρασε δυο χρόνια από την ζωή του ασκητεύοντας στο Σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου στο Μόδι Χανίων πολύ πριν φύγει για την Κεφαλονιά, όπου και η φήμη του εξαπλώθηκε. Έτσι λοιπόν ένας ακόμα ναός του αγίου αυτή την φορά στο χωριό Αρώνι δείχνει πόσο γνωστός ήταν ήδη ο άγιος στην περιοχή των Χανίων και πόσο οι κάτοικοι είχαν ζωντανές τις μνήμες από το πέρασμά του από εκεί.
Ο σημερινός ναός στέκει ακουμπισμένος σε ένα όμορφο πρίνο ανάμεσα στα τελευταία σπίτια του χωριού, ενώ δίπλα από τον ναό συναντάμε σε καλή κατάσταση ένα παλιό αλώνι, απομεινάρι άλλων εποχών, όταν το κάθε χωριό της Κρήτης πάλευε για την δική του αυτάρκεια σε σιτηρά. Στο εσωτερικό του λιτού αυτού ναού κυριαρχούν οι εικόνες του Αγίου Γεράσιμου, ενώ έξω από το ναό μια σειρά από παγκάκια υποδέχονται τους επισκέπτες την ημέρα που ο ναός πανηγυρίζει.
Κείμενο - Φωτογραφίες Χριστόφορος Χειλαδάκης
