Αγριοκούνελο

Το ευρωπαϊκό αγριοκούνελο (επιστ. Oryctolagus cuniculus) είναι ένα συγγενικό είδος του λαγού, το οποίο έχει εισαχθεί στον νησί της Κρήτης από τον άνθρωπο, και πολλοί το μπερδεύουν με το λαγό. Παρά την ύπαρξη πολλών φυσικών θηρευτών, το αγριοκούνελο, που αναπαράγεται ταχύτατα, εξαπλώθηκε σε όλη την Κρήτη και σε πολλά μικρά νησιά που υπάρχουν τριγύρω, αλλοιώνοντας την οικολογική της ιδιοσύσταση. Για το λόγο αυτό έχει επιχειρηθεί κατά καιρούς να εξοντωθεί, για να συγκρατηθεί ο πληθυσμός του.

Το αγριοκούνελο είναι ένα από τα αγαπημένα θηράματα στα Ελληνικά νησιά. Είναι νυκτόβιο και αγελαίο, μικρότερο από τον λαγό και συνήθως δεν ξεπερνά σε βάρος τα 2 κιλά. Επίσης η σκελετική του κατασκευή είναι αρκετά διαφορετική από το λαγό, έχει μικρότερα και στρογγυλότερα αυτιά. Τα πίσω πόδια του επίσης είναι κοντύτερα. Τα χρώματά του ποικίλουν σύμφωνα με τις περιοχές που ζει, πάντα σε αποχρώσεις του γκρίζου-καφέ με άσπρη κοιλιά και ουρά.

Όπως ο λαγός, κατασκευάζει λαγούμια στο έδαφος όπου κρύβεται όλη τη μέρα. Έχει τις ίδιες διατροφικές συνήθειες, καθώς τρέφεται με ρίζες , βολβούς αγριόχορτων, χόρτα φρέσκο χορτάρι τον χειμώνα. Επίσης, μερικές φορές τρώει κουτσουλιές πουλιών για να πάρει τις βιταμίνες τους.

Το κουνέλι κυνηγάει το βράδυ, και δεν απομακρύνεται πολύ από τη φωλιά του. Είναι δειλό και πάντα έτοιμο σε κάποιο ασυνήθιστο θόρυβο να τρέξει στο λαγούμι του. Πάντα υπάρχουν τσιλιαδόροι που παρατηρούν την γύρω περιοχή όταν τα άλλα ζώα τρώνε. Μόλις αντιληφτούν κίνδυνο αμέσως σηκώνονται όρθια στα πίσω πόδια τους, αν επιβεβαιωθεί ο κίνδυνος χτυπούν δυνατά τα πόδια τους στο έδαφος και εξαφανίζονται γρήγορα.

Όπως αναφέρθηκε ήδη, τα κουνέλια αναπαράγονται πολύ γρήγορα. Πράγματι, τα θηλυκά μπορούν να γεννήσουν 8 φορές τον χρόνο, 4-12 μικρά τη φορά! Επίσης, μπορούν να γεννήσουν σε ηλικία μόλις 4-5 μηνών, ενώ είναι εντυπωσιακό ότι έχουν διπλή μήτρα, δηλαδή ενώ είναι ετοιμόγεννα, μπορούν να μείνουν πάλι έγκυα στην άλλη τους μήτρα! Η εγκυμοσύνη κρατάει μόλις 30 μέρες.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της υπεργεννητικότητας του είδους, είναι η εισαγωγή του στην Αυστραλία. Εκεί, το 1859 αφέθηκαν ελεύθερα 24 κουνέλια και μετά από έναν αιώνα ο αριθμός τους ξεπερνούσε τα 600 εκατομμύρια! Ο ταχύτατος αυτός πολλαπλασιασμός τους , τα καθιστά επιζήμια για την γεωργία και γι'αυτό έχει χαρακτηρισθεί σαν επιβλαβές και επιτρέπεται το κυνήγι τους κάθε μέρα και για όλη την κυνηγετική περίοδο. Ωστόσο, είναι ταχύτατα και πολλές φορές ξεφεύγουν.