Φουρνί

Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Αλίκαμπος Χανίων συναντάμε αρκετά σπήλαια λόγω του ασβεστολιθικού γεωλογικού υπόβαθρου που έχει το χωριό. Ένα από αυτά τα σπήλαια είναι και το Φουρνί που βρίσκεται μέσα στο χωριό και κοντά σε σπίτια. Το Φουρνί σε αντίθεση με τα υπόλοιπα σπήλαια της περιοχής δεν διεκδικεί δάφνες σαν σπήλαιο πλούσιο σε φυσική ομορφιά και διάκοσμο αφού είναι πραγματικά φτωχό. Διεκδικεί όμως τον τίτλο του πιο φορτωμένου σε ιστορία σπηλαίου της περιοχής. Ο λόγος είναι το ίδιο το γεγονός ότι βρίσκεται μέσα στα σπίτια του χωριού και όχι έξω από αυτό με αποτέλεσμα στο εσωτερικό του να βρούνε ασφαλές καταφύγιο πολλές φορές οι κάτοικοί του ιδιαίτερα κατά τους βομβαρδισμούς στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το Φουρνί σήμερα εντοπίζεται σχετικά δύσκολα και η πρόσβαση σε αυτή είναι δυσχερής επειδή η περιοχή που βρίσκεται η είσοδός του είναι γεμάτη με σκουπίδια και μπάζα και έχει φράξει από την άγρια βλάστηση αλλά και τα φερτά υλικά. Οι κάτοικοι του χωριού και ιδιαίτερα οι γεροντότεροι που γνωρίζουν την ύπαρξή του μιλάνε για αυτό περιγράφοντάς το σαν ένα πάρα πολύ βαθύ σπήλαιο που μάλλον διασχίζει ολόκληρο το χωριό από κάτω από τα σπίτια τους και κανείς δεν ξέρει το πραγματικό του βάθος. Στην πραγματικότητα όμως το Φουρνί που χρωστά το όνομά του στο σχήμα που έχει η είσοδος του που μοιάζει με παλιό ξυλόφουρνο δεν είναι καθόλου βαθύ, ούτε όμως και ευρύχωρο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια επιμήκη βραχοσκεπή η οποία κρύβεται καλά σήμερα από τις χαρουπιές και τις αγριοσυκιές. Στο δυτικό της άκρο η βραχοσκεπή έχει το άνοιγμα που γίνεται σπήλαιο. Το άνοιγμα είναι σχετικά βατό και μπαίνει κάποιος με εύκολο σύρσιμο σε μια μικροσκοπική αίθουσα το δάπεδο της οποίας είναι στρωμένο με κοκκινωπά χαλίκια και μικροσκουπίδια που έχουν εισχωρήσει από έξω. Αμέσως μετά ξεκινά το πραγματικό σπήλαιο το οποίο δεν έχει καθόλου διάκοσμο και ουσιαστικά πρόκειται για μια απίστευτα στενή τρύπα η οποία μετά βίας χωράει ένα ανθρώπινο σώμα.

Απαιτεί σε όλο το μήκος της επίπονο σύρσιμο πάνω σε πέτρες και οστά ζώων και είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς έμπαινε μέσα σε αυτό τόσος άμαχος πληθυσμός κατά την περίοδο των πολέμων και πόση ώρα μπορούσε κάποιος να παραμείνει στο εσωτερικό του αφού οι διαστάσεις της τρύπας απαιτούν πλήρη απουσία ελιγμών και κινήσεων. Το στενότατο κι επικίνδυνο κατά μια άποψη αυτό λαγούμι στον κροκαλοπαγή βράχο τερματίζει στα 10 μέτρα από την είσοδό του χωρίς να δημιουργεί δεύτερεύουσες αίθουσες ή διαδρομές που να προχωράνε περισσότερο παρά τους τοπικούς μύθους που συνδέουν και αυτό αλλά και τα περισσότερα σπήλαια στην Κρήτη.

Πηγή: Χριστόφορος Χειλαδάκης