Ηράκλειο

Το Κονάκι του Μπέη Σεκεριά, σημερινή ιδιοκτησία Μπλαβάκη , είναι ένα εξαιρετικό δείγμα Βαλκανικής αρχιτεκτονικής με σαφείς νεοκλασικές επιρροές που χρονολογείται πριν το 1893 και βρίσκεται στην περιοχή που λεγόταν παλιά Μπαλτά Τζαμί. Ο τελευταίος γνωστός ιδιοκτήτης του ήταν ο Σουλεϊμάν Χατζή Τζεμαληζαντέ ή Γεωργιαδάκης.

Απέναντι από τον Μεγάλο Κούλε (Rocca al Mare) που δεσπόζει ακόμη στην είσοδο του Ενετικού λιμανιού του Ηρακλείου, οι Τούρκοι ίδρυσαν ένα μικρότερο πύργο, για να ασφαλίσουν καλύτερα το λιμάνι.

Το σεμπίλι της πλατείας Κορνάρου, όπου σήμερα στεγάζει δημοτικό καφενείο, κτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραχίμ Αγά που αφιέρωσε όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Είναι ένα πολυγωνικό κτίριο με αψιδωτά παράθυρα. Κάτω από κάθε παράθυρο υπήρχε μια βρύση και μια λίθινη γούρνα.

Μεταξύ της ενετικής Λότζια και της πλατείας του Αγίου Τίτου, βρίσκεται η ενετική οπλαποθήκη, Αρμερία (Armeria ή Armarento). Αν και εξυπηρετούσε διαφορετικό σκοπό από τη Λότζια, εν τούτοις αποτελούσαν ενιαίο οικοδόμημα.

Στη βόρεια πλευρά της πλατείας Κορνάρου βρίσκεται η κρήνη Μπέμπο και το τουρκικό σεμπίλι, (φιλανθρωπική κρήνη) που κτίστηκε αργότερα. Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1552-1554 από τον καπιτάνο Gian Matteo Bembo, που πρώτος διοχέτευσε πηγαίο νερό μέσω υδραγωγείου στο Χάνδακα για πρώτη φορά.

Οι στρατώνες του Αγ. Γεωργίου,(πρώην Νομαρχία Ηρακλείου νυν Περιφέρεια Κρήτης), οικοδομήθηκαν το 16ο αιώνα και στέγαζαν 700 περίπου στρατιώτες. Οι βενετσιάνικοι αυτοί στρατώνες καταστράφηκαν από σεισμό και στη θέση τους οι Οθωμανοί έκτισαν νέους, τους Κισλάδες, το 1883.

Στο κτίριο που θα στεγαστεί το Βυζαντινό Μουσείο Ηρακλείου λειτουργούσε κατά την Ενετοκρατία η γυναικεία μονή της Κεράς Ακρωτηριανής ή Monasterio Greco Madonna Acrotiriani.

Εδώ συναντάμε ένα αξιόλογο κτίριο του ύστερου Νεοκλασικισμού του Ηρακλείου (1907), το οποίο ανήκει στην οικογένεια Χατζιδάκη και υπήρξε οικία της οικογένειας Λογιάδη. Ονομάζεται Γαλλική Σχολή καθώς εδώ λειτούργησε το Γαλλικό Ινστιτούτο.