Στη θέση που είναι κτισμένο το σημερινό Λουτρό Σφακίων υπήρχε το επίνειο (λιμάνι) της αρχαίας Ανώπολης και της Αράδενας. Το λιμάνι αυτό αναφέρεται στα αρχαία κείμενα ως Φοίνιξ ή Κατώπολη. Στο Φοίνικα λατρεύονταν οι θεοί Δίας και Απόλλωνας.
Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή από τα Ελληνιστικά χρόνια ως και την ύστερη Βυζαντινή εποχή, όπως φαίνεται από τη μεγάλη έκταση του αρχαιολογικού χώρου και από τα κατάλοιπα των δημόσιων κτιρίων της. Βασικό ρόλο προφανώς έπαιξε η πολύ καλή προστασία που παρέχει το φυσικό υπήνεμο λιμάνι και η στρατηγική του θέση σε μια χερσόνησο που επιβλέπει μεγάλο τμήμα της επαρχίας Σφακίων.
Σήμερα οι επισκέπτες μπορούν να δουν διάσπαρτα ερείπια της αρχαίας πόλης λίγα μέτρα νοτιοδυτικά του λιμανιού, στο μονοπάτι που οδηγεί στον οικισμό που ονομάζεται σήμερα Φοίνικας. Ανάμεσά στα κτίσματα ξεχωρίζουν τα δημόσια κτίρια, όπως λουτρά, ο ναός του Απόλλωνα, διάφοροι τάφοι και θολωτά κτίσματα.
Στο χώρο υπάρχει επίσης ο σπηλαιώδης ναός του Αγίου Αντωνίου, ο οποίος πιθανότατα υπήρξε χώρος λατρείας και κατά την αρχαιότητα. Στο ναό αυτό την ημέρα της εορτής του Αγίου Αντωνίου (17 Ιανουαρίου) λαμβάνει μέρος ένα ιδιαίτερο έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Οι Σφακιανοί φέρνουν άρτους σε σχήμα ανθρώπου, ζώων ή ανθρώπινων μελών, όπως ακριβώς έκαναν οι αρχαίοι πρόγονοί τους, που αφιέρωναν στους θεούς τους συνήθως πήλινα τάματα με μορφή ανθρώπου, ζώου ή κάποιου ανθρώπινου μέλους. Σκοπός είναι η προστασία των ατόμων ή των ζώων, ή η θεραπεία του ανθρώπινου μέλους που το αφιέρωμα απεικονίζει.