Στις αμμοθίνες του κεντρικού στενότερου σημείου της νήσου Χρυσής συναντάμε ένα από τα σπουδαιότερα δάση παράλιας αρκεύθου ή θαλασσόκεδρου (Junίperus macrocarpa) στην Ελλάδα, το οποίο έχει επικρατήσει (λανθασμένα) με το όνομα κεδρόδασος. Σε άλλα σημεία του νησιού, όπως δυτικά και ανατολικά συναντάμε και βλάστηση με κύριο φυτό το θαμνοκυπάρισσο (Junίperus phoenicea).
Το αρκευθόδασος, όπως θα έπρεπε πιο ορθά να ονομάζεται, καταλαμβάνει περίπου 350 στρέμματα και περιλαμβάνει αρκεύθους ηλικίας κατά μέσο όρο 200 ετών. Υπάρχουν δέντρα που ξεπερνούν σε ύψος τα 10 μέτρα και έχουν ηλικία πάνω από 300 έτη. Η παράλια άρκευθος συγκρατεί με τις τεράστιες ρίζες της την άμμο. Η διέλευση μέσα στο δάσος επίσημα απαγορεύεται, αν και δυστυχώς αυτό δεν εφαρμόζεται.
Η παρουσία χιλιάδων επισκεπτών που παράνομα περπατούν και κατασκηνώνουν μέσα στο δάσος έχει επιβαρύνει την κατάσταση του δάσους, καθώς η επιφάνεια της άμμου έχει κατέβει ως και ένα μέτρο στη βάση των δέντρων με μέσο όρο τους 25 πόντους. Το αποτέλεσμα είναι οι ρίζες να έρχονται στην επιφάνεια, να ξεραίνονται και τα δέντρα να νεκρώνουν ή απλώς να μη συγκρατούνται από τους ισχυρούς ανέμους. Ως απειλη μπορεί να θεωρηθεί και η εξάπλωση πεύκων που υπάρχουν σε μερικά σημεία μέσα στο δάσος.