Αλυκές Ελούντας
Στο δρόμο που οδηγεί από την Ελούντα στη χερσόνησο της Κολοκύθας, στο σημείο που πιστεύεται ότι βρισκόταν η αρχαία πόλη Ολούς, συναντάμε τις Ενετικές αλυκές που λειτούργησαν ως το 1972. Παρατηρούμε δεκάδες δεξαμενές χωρισμένες με τοίχους μέσα στη ρηχή θάλασσα, όπου εγκλωβιζόταν νερό από τη λιμνοθάλασσα της Ελούντας το χειμώνα ως τον Απρίλιο. Στη συνέχεια, το νερό εξατμιζόταν όλο το καλοκαίρι και το Σεπτέμβριο ξεκινούσε η συγκομιδή του αλατιού, που αποθήκευαν σε μεγάλες αποθήκες (χιόνες), ίχνη από τις οποίες υπάρχουν ακόμη γύρω από τη λίμνη.
Οι Ενετοί κατασκεύασαν τις αλυκές τον 15ο αιώνα με σκοπό την παρασκευή αλατιού, το οποίο εξήγαγαν στην Ευρώπη και τους απέφερε μεγάλο κέρδος. Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν την Κύπρο το 1570, όπου οι Ενετοί εκμεταλλευόταν κι άλλες αλυκές, οι αλυκές της Ελούντας αναβαθμίστηκαν και κτίστηκαν μεγαλύτερες δεξαμενές για να καλύψουν τη χαμένη ποσότητα. Μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς το 1669, οι αλυκές κάλυψαν τις ανάγκες των Τούρκων. Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης, το αλάτι της Ελούντας υπάγόταν ελληνικό κρατικό μονοπώλιο και οι αλυκές λειτούργησαν ως το 1972. Τα τελευταία έτη έχουν γίνει κάποιες κινήσεις για την επαναλειτουργία τους. Στη λίμνη της αλυκής απαγορεύεται το ψάρεμα.
