Φάρος Ελαφονησίου
Η χερσόνησος του Ελαφονησίου είναι μια περιοχή με αβαθή νερά, με συμπλέγματα υφάλων και σκοπέλων που αποτελεί «κίνδυνο - θάνατο» για τα διερχόμενα πλοία. Γι’ αυτό το λόγο στέκει ακόμη ο φάρος στο άκρο του, ο οποίος μάλιστα είναι συνδεδεμένος με μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στην Ελλάδα.
Ο «Τάφος των Καραβιών» ήρθε στο προσκήνιο το Φεβρουάριο του 1907, όταν εδώ ναυάγησε το υπερωκεάνιο πλοίο Imperatrix με 182 άτομα (πλήρωμα και επιβάτες). Κατά το ναυάγιο έχασαν τη ζωή τους 38 άνθρωποι, οι οποίοι ετάφησαν ομαδικά στο «νησί». Αν δεν βοηθούσε το Ρωσικό πλοίο Κιβίνιετς, αλλά και οι μοναχοί της Μονής Χρυσοσκαλίτισσας και οι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι κολύμπησαν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα για να διασώσουν όσους ναυαγούς μπορούσαν, και στη συνέχεια περιέθαλψαν τους διασωσμένους, τα θύματα θα ήταν περισσότερα.
Μετά το τραγικό αυτό ναυάγιο τοποθετήθηκε φάρος πετρελαίου με 144 σκαλοπάτια, ενώ τριγύρω κτίστηκε δεξαμενή, κατοικίες και φούρνος για τους φαροφύλακες. Ως τότε η χερσόνησος ήταν γεμάτη θαλασσόκεδρους (όπως το διπλανό Κεδρόδασος), αλλά με άδεια του δημάρχου κόπηκαν σχεδόν όλα τα δέντρα για να χρησιμοποιηθεί για το ασβεστοκάμινο. Ο τεράστιος τότε φάρος ξεκίνησε τη λειτουργία του περίπου το 1920. Μια φορά το χρόνο, το καλοκαίρι, το πλοίο Ωρίων μετέφερε πετρέλαιο για το φάρο.
Το 1924 τοποθετήθηκε ως φαροφύλακας ο Ρώσος Ναύαρχος (!) Νικόλαος Νικολάγιεβιτς Φιλοσοφόφ, ο οποίος το 1907 ήταν κυβερνήτης του Ρωσικού πλοίου Κιβίνιετς που βοήθησε καθοριστικά στην διάσωση των ναυαγών. Ο μεγάλος φάρος του Ελαφονησίου βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς και σήμερα έχει τοποθετηθεί μικρός μεταλλικός φάρος, που σε καμία περίπτωση δεν έχει την γοητεία που είχε ο παλαιός.
