Στο έντονο ανάγλυφο της Κρήτης, τα ποτάμια, κατά την πορεία τους μέσα στα φαράγγια, συναντούν μεγάλα ρήγματα και απόκρημνες καταβάσεις, δημιουργώντας εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους καταρράκτες. Ακόμη και οι ντόπιοι αγνοούν την ύπαρξη μεγάλου αριθμού καταρρακτών, καθώς οι περισσότεροι είναι αθέατοι και βρίσκονται μέσα στα απροσπέλαστα φαράγγια του νησιού. Η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει νερό από τους πρώτους μήνες του χρόνου έως τα τέλη της άνοιξης.
Οι πιο γνωστοί προσβάσιμοι καταρράκτες με νερό όλο το χρόνο είναι του Κουρταλιώτη, του Ρίχτη κοντά στη Σητεία και του Μυλωνά κοντά στην Ιεράπετρα. Εντυπωσιακοί καταρράκτες σχηματίζονται το χειμώνα στο μεγάλο ρήγμα των Αστερουσίων, με τους πιο γνωστούς να είναι ο Λιχνιστής στο Μαριδάκι και ο επιβλητικός καταρράκτης του Αμπά στους Παρανύμφους. Μεγάλος αριθμός χειμερινών καταρρακτών συναντάται και στο όρος Κέδρος, με πιο γνωστούς τη Σεληνάρα, τη Γρε Δάφνη και της Ρεχτάρας του Διγενή.
Η ύπαρξη καταρρακτών μέσα στα φαράγγια της Κρήτης καθιστά τη διάσχισή τους δυνατή μόνο με τεχνικό εξοπλισμό και κατάλληλη εκπαίδευση σε τεχνικές canyoning, που μπορούν να προσφέρουν ειδικευμένες επιχειρήσεις του νησιού. Τα πιο γνωστά τεχνικά φαράγγια της Κρήτης είναι το επιβλητικό σχίσμα του Χα, του Τσούτσουρα, του Καλαμίου και το φαράγγι της Άρβης, που στην πορεία μετατρέπεται σε υπόγειο ποτάμι, ενώ υπάρχουν δεκάδες άλλες επιλογές ακόμη.
Μέσα στο επιβλητικό φαράγγι του Χα χύνεται το παραφάραγγο Μάστορας με μια εντυπωσιακή κατάβαση 215μ., η οποία αποτελεί από τους υψηλότερους κατακόρυφους καταρράκτες στην Ελλάδα.
Το περισσότερο υλικό προέρχεται από τις αναρτήσεις του Χριστόφορου Χειλαδάκη στη σελίδα Άγνωστη Κρήτη
Καταρράκτης Ρέχτρας στο Απεσωκάρι 
Δίπλα στο δρόμο που ενώνει το Απεσωκάρι με το Λέντα συναντάμε τον επιβλητικό καταρράκτη του Ρέχτρα, ο οποίος έχει νερό μόνο το χειμώνα και μετά από βροχοπτώσεις. Το ύψος του αγγίζει τα 100 μέτρα και αποτελεί το καμάρι του χωριού.
Η περιοχή της Αγίας Ειρήνης στα Σπήλια διαρρέεται από τον Καίρατο Ποταμό, ο οποίος έχει νερό μέχρι και το καλοκαίρι. Η περιοχή έχει μερικούς καταρράκτες, με κυριότερο τον καταρράκτη ύψους περίπου 4 μέτρων μέσα στο ποτάμι. Ο πιο εντυπωσιακός καταρράκτης της περιοχής βρίσκεται στο τελευταίο τμήμα του Καταρχανιώτικου ρέματος και λίγο πριν αυτό συναντήσει τον Καίρατο Ποταμό.
Στην ευρύτερη περιοχή του Φόδελε της επαρχίας Μυλοποτάμου σχηματίζονται πολλοί μικροί και μεγάλοι καταρράκτες. Ο πλέον εύκολα προσβάσιμος από όλους είναι ο καταρράκτης της Σκοτεινής, πολύ κοντά στο περίφημο Βυζαντινό ναό της Παναγίας του Φόδελε και στο μουσείο του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου.
Λίγο μετά τον Ασώματο Αρχανών συναντάμε την τοποθεσία Πετσιλιανά, γνωστή για το ναό του Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια, τους δρυγιάδες και τα κυπαρίσια ρέει το νερό από τις πηγές και κατηφορίζει στις Αρχάνες, σχηματίζοντας αρκετούς καταρράκτες.
Ο καταρράκτης της Ρέχτρας βρίσκεται στην τοποθεσία Καημένος νότια του Πανασού, νοτιοδυτικά του σημείου που πιστεύεται ότι ήταν κτισμένη η αρχαία Άσσος.
Οι Μάλλες της επαρχίας Ιεράπετρας είναι γνωστές για την πλούσια βλάστηση κυρίως από πεύκα και τις πολλές πηγές. Στην έντονα αυτή ορεινή περιοχή σχηματίζονται πολλά ρέματα που στην πορεία τους σχηματίζουν καταρράκτες. Ένας από τους πλέον εύκολα προσβάσιμους καταρράκτες της περιοχής, που ωστόσο έχει νερό μόνο μετά από πολλές βροχές, είναι ο καταρράκτης της Εξακουστής.
Η Αμουργέλλα είναι γνωστή στην τοπική ιστορία για τη μεγάλη μάχη της 20ης Αυγούστου 1823. Στην κοιλάδα της έχει κτιστεί ο ναός της Αγίας Κυριακής, πάνω από μια σειρά όμορφων καταρρακτών.
