Φαράγγι Άρβης
Υπάρχουν αρκετά μέρη στην Κρήτη που μπορούν πολύ εύκολα να κερδίσουν το χαρακτηρισμό ‘’όμορφα’’ αλλά σίγουρα όχι όλα από αυτά θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ‘’θαύματα’’ της φύσης. Ένα από τα μέρη που δικαιωματικά αποτελεί θαύμα της κρητικής φύσης είναι το φαράγγι της Άρβης που σχίζει στα δύο το Άρβειον Όρος όπως αποκαλούσαν το βουνό της Άρβης οι προγόνοι μας που πάνω του υπήρχε ιερό του Άρβειου Δία. Το φαράγγι της Άρβης μαζί με αυτό του Χα αποτελούν τα δύο εντυπωσιακότερα τεχνικά φαράγγια όλης της Κρήτης.
Βρίσκεται βόρεια του χωριού Άρβη στα νότια του νομού Ηρακλείου και είναι σχηματισμένο σε μαζώδη ασβεστόλιθο του Όρους Δίκτη. Η διάσχισή του είναι αδύνατη χωρίς εξοπλισμό canyoning αφού σε όλο το μήκος του σχηματίζει συνεχόμενους καταρράκτες η κατάβαση των οποίων είναι εφικτή μονάχα με σχοινί. Πρόκειται για ένα πραγματικά επικίνδυνο μέρος και η οποιαδήποτε απόπειρα κατάβασης του από άτομα μη μυημένα στην καταρρίχηση θα πρέπει να αποφεύγεται. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα μέχρι και τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες το φαράγγι έχει αρκετό νερό κάνοντάς το ακόμα πιο εντυπωσιακό. Το περισσότερο νερό προέρχεται από τις πηγές του Κεφαλοβρυσίου που έχουν όλο το χρόνο μεγάλη παροχή νερού. Το φαράγγι είναι αρκετά τεχνικό με μεγάλο βαθμό δυσκολίας και γι αυτό η διάσχισή του δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Η αρχή του βρίσκεται μέσα σε πευκοδάσος στην περιοχή Κόνισμα η οποία ονομάζεται έτσι από ένα βράχο που μοιάζει με εικόνα του Χριστού. Προχωρά και στενεύει στην περιοχή που ονομάζεται Φούρνος. Σχηματίζει πολλές καταβάσεις μέχρι τον απίστευτο καταρράκτη των 85 μέτρων που υπάρχει στο μέσον του που ονομάζεται Καπνιστής επειδή λόγω ύψους το νερό που κατακρημνίζεται σκορπά σαν καπνός. Ο Καπνιστής της Άρβης είναι από τους μεγαλύτερους και πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες σε όλη την Κρήτη. Αυτό όμως που κάνει το φαράγγι μοναδικό και ξεχωριστό από όλα τα άλλα είναι το κομμάτι που ακολουθεί το μεγάλο ραπέλ, όπου το ποτάμι εισχωρεί στα έγκατα της γης για 150 μέτρα και δημιουργεί σπήλαιο. Στο υπόγειο τμήμα του που η οροφή κλείνει από πάνω το ποτάμι συνεχίζει να δημιουργεί υπόγειους καταρράκτες και η προσπέλαση σε όλο αυτό το τμήμα απαιτεί φακό για φωτισμό καθότι επικρατεί πλήρες σκοτάδι. Μετά το σκοτεινό τμήμα το φαράγγι συνεχίζει να είναι απίστευτα στενό με ιδιαίτερους σχηματισμούς ενώ συνεχίζει να κλείνει σε κάποια σημεία ή να έχει μεγάλους βράχους-σφήνες που δημιουργούν γέφυρες κάτω από τις οποίες περνάμε.
Μετά από περίπου 20 καταρράκτες το φαράγγι τελειώνει και συναντάμε το γόνιμο κάμπο της Άρβης γνωστό για τις μπανανοφυτείες που υπάρχουν εκεί και τη μονή του Αγίου Αντωνίου. Η περιοχή στην έξοδο του φαραγγιού έχει ένα ιδιαίτερα κακόηχο όνομα αφού λέγεται Του Γαιδάρου ο Κώλος. Εκεί υπήρχε από την αρχαιότητα πλούσια πηγή νερού η οποία όμως μετά τις αλόγιστες γεωτρήσεις των τελευταίων χρόνων στέρεψε. Το θαύμα αυτό της φύσης αποτελεί από τα αρχαία χρόνια σημείο αναφοράς των περιηγητών της περιοχής.
Αν κάποιος θέλει να πάρει μια μικρή εικόνα του φαραγγιού, μπορεί να προσεγγίσει την έξοδό του μέσω χωματόδρομου που ξεκινάει από τη μονή του Αγίου Αντωνίου. Η πορεία μέσα στο φαράγγι σταματάει όμως πολύ γρήγορα, περίπου στα 70μ, καθώς συναντάμε τον τελευταίο του καταρράκτη.
Κείμενο / Φωτό: Χριστόφορος Χειλαδάκης
