Η Κρήτη μπορεί να χαρακτηριστεί άνετα ως ένα Βυζαντινό Πάρκο με εκατοντάδες ναούς, που στολίστηκαν με σπουδαίες τοιχογραφίες κυρίως κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ολόκληρες περιοχές όπως οι επαρχίες Κανδάνου, Σελίνου και Πεδιάδος έχουν πραγματικά πολύ μεγάλο αριθμό τοιχογραφημένων ναών, που επιβίωσαν από τους Οθωμανούς, σε σχέση με άλλες, όπως η επαρχία Τεμένους, που καταστράφηκαν κυρίως κατά την πολυετή πολιορκία του Χάνδακα. Μόνο στον Τοπογραφικό Κατάλογο των Τοιχογραφημένων Εκκλησιών της Κρήτης του Gerola στις αρχές του 20ου αιώνα αναφέρονται περισσότεροι από 800 αγιογραφημένοι ναοί!
Ναός Παναγίας Αντιφωνήτριας στα Μυριοκέφαλα 
Η μονή Παναγίας Αντιφωνήτριας βρίσκεται μέσα στο χωριό Μυριοκέφαλα, 29km νοτιοδυτικά του Ρεθύμνου. Το μοναστήρι δεν λειτουργεί πλέον και ανήκει στα αρχαιότερα μοναστήρια της Κρήτης, καθώς λέγεται ότι ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα από τον Άγιο Ιωάννη τον Ξένο. Ο Ιωάννης είναι πολύ γνωστός για την ίδρυση μονυδρίων σε όλη την Κρήτη.
Ο ναός της Παναγίας στις Σαϊτούρες είναι αφιερωμένος στη Γέννηση της Θεοτόκου και είναι κτισμένος στην είσοδο του σημερινού χωριού. Φέρει τοιχογραφίες του 13ου-14ου αιώνα, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν αναπαραστάσεις με κολασμένους. Η εικονογράφηση πρέπει να έγινε από ντόπιο καλλιτέχνη, όπως δείχνει ο επαρχιακός τύπος τοιχογραφιών.
Ο Άγιος Ευτύχιος αποτελεί ένα από τους αρχαιότερους ναούς σε ολόκληρη την Κρήτη και είναι κόσμημα για την ευρύτερη περιοχή. Ο ναός πρόσφατα έτυχε συντήρησης από την αρχαιολογική υπηρεσία και σήμερα είναι ανοικτός στο κοινό. Ο ναός κτίστηκε στην Μεσοβυζαντινή περίοδο αλλά υπήρχε ήδη κτίσμα στον χώρο του ναού ήδη από τον 3ο μ.Χ. αιώνα τμήματα του οποίου ενσωμάτωσε αργότερα ο ναός.
Ο δίκλιτος ναός της Παναγίας της Κατωχωριανής ή Λεβαδιώτισσας στα Ρούστικα είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Ιδρύθηκε πιθανόν τον 12ο αιώνα ως μονόκλιτος ναός της Παναγίας και σ’ αυτόν προσαρτήθηκε δεύτερο κλίτος και κωδωνοστάσιο το 1627.
Ο Άγιος Γεώργιος στον Αρτό είναι μικρός, μονόχωρος και καμαροσκέπαστος, όπως και οι περισσότεροι Βυζαντινοί ναοί της Κρητικής υπαίθρου, και φέρει σταυρό από στρογγυλά πινάκια πάνω από την είσοδό του. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει όμως είναι οι σημαντικές τοιχογραφίες στο εσωτερικό του που χρονολογούνται στο 1401.
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται στον οικισμό Άγιος Δημήτριος, πολύ κοντά στην Πηγή Ρεθύμνου. Αποτελεί σταυροειδή με τρούλο κι προεξέχουσες τις κεραίες στα πλάγια. Οι εξωτερικοί τοίχοι πλαισιώνονται με τυφλά αψιδώματα και λίγα μικρά παράθυρα, ενώ ο τρούλος στηρίζεται σε 4 κίονες κορινθιακού ρυθμού.
Ο ναός της Αγίας Κυριακής βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Μουσέλα, που τροφοδοτείται από τις πλούσιες πηγές της Αργυρούπολης. Αποτελεί το αποτέλεσμα της μετατροπής ενός υστερορωμαϊκού λουτρού σε εκκλησία κατά τον 9ο αιώνα. Ο ναός καταλαμβάνει τον κυρίως χώρο του λουτρού, που ήταν κτισμένος με πλίνθους, και έχει επεκταθεί με την προσθήκη της αψίδας του ιερού βήματος.
Μετόχι Αστράτηγου στον Αγαλαντέ 
Κοντά στην Καρκαδιώτισσα, στον έρημο σήμερα οικισμό Αγαλαντέ, σε μια περιοχή κατάφυτη με αιωνόβιους δρυγιάδες, λειτούργησε κατά την Ενετοκρατία το μετόχι της μονής του Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, αφιερωμένο στον Αστράτηγο Μιχαήλ Αρχάγγελο. Παρά την πολυετή πολιορκία του Χάνδακα από τους Οθωμανούς, το μνημείο αυτό δεν υπέστη τις καταστροφές που γνώρισαν τα περισσότερα μοναστήρια της επαρχίας Τεμένους και οι τοιχογραφίες του 15ου αιώνα διασώθηκαν σε σχετικά καλή κατάσταση.
