Ηράκλειο

Το σεμπίλι της πλατείας Κορνάρου, όπου σήμερα στεγάζει δημοτικό καφενείο, κτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραχίμ Αγά που αφιέρωσε όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Είναι ένα πολυγωνικό κτίριο με αψιδωτά παράθυρα. Κάτω από κάθε παράθυρο υπήρχε μια βρύση και μια λίθινη γούρνα.

Το Mουσείο Κοτσανά-Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας μελετά, αναδεικνύει και παρουσιάζει στο ελληνικό και διεθνές κοινό μια ύψιστης σημασίας αλλά σχετικά άγνωστη πτυχή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού: την τεχνολογία. Στο ενετικό μεγαρο Ιττάρ, οι επισκέπτες έχουν την μοναδική ευκαιρία να εξερευνήσουν την έκθεση «Αρχαία Ελλάδα-Οι Απαρχές των Τεχνολογιών», η οποία περιλαμβάνει 55 επιλεγμένα εκθέματα –ομοιώματα εφευρέσεων

Μεταξύ της ενετικής Λότζια και της πλατείας του Αγίου Τίτου, βρίσκεται η ενετική οπλαποθήκη, Αρμερία (Armeria ή Armarento). Αν και εξυπηρετούσε διαφορετικό σκοπό από τη Λότζια, εν τούτοις αποτελούσαν ενιαίο οικοδόμημα.

Το μουσείο λειτουργεί από το 1967 και ιδρύθηκε από το Σωματείο Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Ομάδες Μπαντουβά. Στεγάζεται στο σημερινό στρατολογικό γραφείο Ηρακλείου, το οικόπεδο του οποίου ανήκε στον αντάρτη της Εθνικής Αντίστασης, καπετάν Μανώλη Μπαντουβά.

H Παναγία των Σταυροφόρων (Crosecchieri), αποτελούσε τμήμα της Λατινικής μονής του Τάγματος των Καπουτσίνων μοναχών και βρίσκεται στη σημερινή οδό Μάρκου Μουσούρου.

Στη βόρεια πλευρά της πλατείας Κορνάρου βρίσκεται η κρήνη Μπέμπο και το τουρκικό σεμπίλι, (φιλανθρωπική κρήνη) που κτίστηκε αργότερα. Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1552-1554 από τον καπιτάνο Gian Matteo Bembo, που πρώτος διοχέτευσε πηγαίο νερό μέσω υδραγωγείου στο Χάνδακα για πρώτη φορά.

Οι στρατώνες του Αγ. Γεωργίου,(πρώην Νομαρχία Ηρακλείου νυν Περιφέρεια Κρήτης), οικοδομήθηκαν το 16ο αιώνα και στέγαζαν 700 περίπου στρατιώτες. Οι βενετσιάνικοι αυτοί στρατώνες καταστράφηκαν από σεισμό και στη θέση τους οι Οθωμανοί έκτισαν νέους, τους Κισλάδες, το 1883.

Η Πύλη του Δερματά βρίσκεται περίπου στη μέση του παράκτιου τείχους του Χάνδακα, στη θέση του σημερινού Μποδοσάκειου Σχολείου, και ένωνε την εντός των τειχών πόλη με τη θάλασσα. Ουσιαστικά λειτουργούσε ως εφεδρική σε περίπτωση αποκλεισμού του στομίου του κεντρικού λιμανιού.