Βορείως του χωριού Βορίζ(ι)α Ηρακλείου, στην πλαγιά του Ψηλορείτη ανοίγονται 3 παράλληλα φαράγγια. Το μικρότερο και πιο άγνωστο από τα 3 είναι το Φαραγγούλι που ξεκινά μέσα ακριβώς από τα σπίτια του χωριού και ανηφορίζει απότομα πάνω. Το Φαραγγούλι ουδεμία σχέση έχει με το περίφημο Βοριζανό φαράγγι που είναι λίγο πιο δυτικά. Η ανάβασή του γίνεται μέσα από την απότομη αλλά βατή κοίτη.. Έχει όμορφα πετρώματα από πλακώδη ασβεστόλιθο κα ενώ στην αρχή είναι ξερό όσο ανεβαίνουμε υπάρχουν ολοένα και περισσότερα κυπαρίσσια ενώ το τοπίο θυμίζει φαράγγι στα Σφακιά. Μετά από 40 περίπου λεπτά το φαράγγι τελειώνει και το τοπίο αλλάζει δραματικά. Σε υψόμετρο 900μ. βρίσκουμε το πανέμορφο πευκοδάσος του Πευκιά.
Ο Πευκιάς είναι το πιο πυκνό δάσος στον Ψηλορείτη (πυκνότερο και από το δάσος του Ρούβα) και, εκτός από τα υπέροχα πεύκα που κυριαρχούν, συναντούμε κυπαρίσσια και πρίνους. Στον Πευκιά θα συναντήσουμε αμέτρητα μελίσσια και είναι μια από τις πιο σημαντικές περιοχές στο νομό Ηρακλείου για τη μελισσοκομία, μετά τα δάση της επαρχίας Βιάννου. Στο σημείο που το φαράγγι συναντά το δάσος υπάρχει μια μάντρα για ζώα στην οποία φτάνει χωματόδρομος από το χωριό των Βοριζίων. Λίγα μέτρα από τη μάντρα υπάρχει ένας εντυπωσιακός όρθιος βράχος που χαρακτηρίζει την περιοχή και ονομάζεται «ο Σκούρακας του Πευκιά».
Πηγή: Χριστόφορος Χειλαδάκης