Ο ερειπωμένος ναός της Αγίας Τριάδας βρίσκεται μέσα στα όρια του οικισμού της Λιγόρτυνου της επαρχίας Μονοφατσίου. Η χρήση του τοποθετείται από την μεταβυζαντινή περίοδο ως και την Ενετοκρατία, και πιο συγκεκριμένα μεταξύ του 11ου και του 15ου αιώνα, με τα περισσότερα ευρήματα να χρονολογούνται στον 12ο και 13ο αιώνα.
Ανήκει στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδή εγγεγραμμένου ναού, καθώς ο τρούλος στα δυτικά στηριζόταν σε δύο κίονες, ενώ στα ανατολικά ακουμπούσε στους πεσσούς του ιερού. Από το ναό διασώζεται κυρίως η τοιχοποιία βόρεια του ιερού βήματος, ενώ διάσπαρτα στο χώρο υπάρχουν αρχιτεκτονικά μέλη παλαιότερων εποχών, όπως ένα ρωμαϊκό κιονόκρανο κι ένας ιωνικός κίονας.
Στα ανατολικά του ναού έχουν εντοπιστεί 9 κιβωτιόσχημοι τάφοι, με τον ένα τάφο να έχουν εντοπιστεί 27 κρανία. Μέσα στις ταφές βρέθηκαν και χάλκινα νομίσματα της Ενετοκρατίας. Επίσης εξωτερικά σώζεται εντυπωσιακό θολωτό καβούσι (πηγάδι), όπου μαζευόταν το νερό πηγής και ύδρευε τη Λιγόρτυνο στο παρελθόν.
Η «κατάρα» της Λιγόρτυνου
Από τα μέσα του 20ου αιώνα ο ναός συνδέθηκε με μια σειρά δραματικών γεγονότων, με δεκάδες νέους άντρες που έχαναν τη ζωή τους από δυστυχήματα (τροχαία, πνιγμούς, κα). Αρχικά θεωρήθηκε ότι ο λόγος για τα δυστυχήματα ήταν το γκρέμισμα του ναού του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, ο οποίος γκρεμίστηκε για να γίνει πλατεία. Ο ιερέας του χωριού είδε ένα όραμα που έλεγε «Είχατε μία εκκλησία και τη χαλάσατε. Αν δεν την ξαναχτίσετε, δεν θα μείνει άντρας στο χωριό!». Πιστεύοντας ότι το όραμα αναφερόταν στο Μιχαήλ Αρχάγγελο, μαζεύτηκαν χρήματα και ο ναός ξανακτίστηκε το 1992. Παρόλα αυτά το θανατικό δε σταμάτησε και τότε θεωρήθηκε ότι το όραμα αφορούσε το ναό της Αγίας Τριάδας. Έκτοτε γίνεται προσπάθεια για την αναστήλωση του ναού.