Τα Μυλοτόπια των Λιμνών
Οι ανεμόμυλοι είναι χαρακτηριστικό κυρίως της Ανατολικής Κρήτης και πολύ περισσότερο του νομού Λασιθίου και ιδιαίτερα της επαρχίας Μεραμπέλου η οποία στο μεγαλύτερο κομμάτι της στερείται τρεχούμενων νερών. Στη δυτική Κρήτη όπου υπήρχαν περισσότερες πηγές και ποτάμια αναπτύχθηκαν πολύ περισσότερο οι νερόμυλοι. Ένας άλλος λόγος είναι το ότι ο νομός Λασιθίου έχει στο μεγαλύτερο κομμάτι του δυνατούς ανέμους οι οποίοι ευνοούν την ύπαρξη των ανεμόμυλων. Οι μύλοι κτιζόταν πάντα σε πλαγιές βουνών και σε μέρη που ήταν εκτεθειμένα στον άνεμο έτσι ώστε να γυρίζουν με τη δύναμή του. Το μέρος που τους χτίζανε και συνήθως ήταν πολλοί μαζί ονομαζότανε μυλοτόπι (ο τόπος των μύλων).
Ανατολικά από το χωριό Λίμνες, κοντά στην Εθνική Οδό και στον πολύ παλιό ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, συναντάμε δύο από τα μυλοτόπια του Μιραμπέλου. Και στα δύο μυλοτόπια υπάρχουν ακόμα και σήμερα κόντρα στο πείσμα του καιρού έξι ανεμόμυλοι στη σειρά (συνολικά δώδεκα), μισογκρεμισμένοι.
Στα μυλοτόπια των Λιμνών συναντάμε τον πιο συνηθισμένο τύπο μύλου, που γυρίζει μονάχα με ένα συγκεκριμένο άνεμο που ονομάζεται Αξετροχάρης ο οποίος έχει σχήμα μακρόστενο με στρογγύλη στη μία του άκρη όπου βρίσκεται ο μύλος. Ωστόσο, στο δυτικότερο μυλοτόπι υπάρχει και ένας στρογγυλός ανεμόμυλος (Ξετροχάρης), ο οποίος γύριζε με τον αέρα, αλλά και δεξαμενή για τη συγκέντρωση βρόχινου νερού.
