Η αρχαία Δρήρος ήταν κτισμένη στο όρος Καδηστός, δίπλα στο σημερινό ναό του Αγίου Αντωνίου, 2χλμ βορειοανατολικά από τη σημερινή Νεάπολη. Η πόλη κατοικούνταν από Ετεοκρήτες, αλλά και Δωριείς που έφτασαν το 1100πΧ, και ήκμασε την Κλασσική - Ελληνιστική Περίοδο.
Η πόλη εντοπίστηκε το 1855, όταν βρέθηκε ένας πεσσός με επιγραφή του 3ου αιώνα π.Χ., στην οποία αναγράφεται ο όρκος 180 εφήβων για την αφοσίωση στην πόλη τους και στους συμμάχους τους. Οι πρώτες συστηματικές ανασκαφές έγιναν το 1917 από τους αρχαιολόγους Ξανθουδίδη, Μαρινάτο και συνεχίστηκαν το 1932 από τους Demargne και Van Effenterre. Στο φως ήρθαν διάφορα κτίρια, με σπουδαιότερο τον ναό του Δελφίνιου Απόλλωνα, όπου εντοπίστηκαν χάλκινα αγάλματα του Απόλλωνα, της Αρτέμιδος και της Λητούς (7ος αιώνας π.Χ.) καθώς και βωμός θυσίας αιγών. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η κεντρική πλατεία (αγορά) της πόλης με το μικρό είδος θεάτρου, στο κέντρο της οποίας βρέθηκε μια μεγάλη δεξαμενή. Μέσα στη δεξαμενή βρέθηκαν επιγραφές με νόμους (η πρωιμότερη νομοθεσία σε ελληνική πόλη) και μια επιγραφή σε ετεοκρητική και ελληνική γλώσσα.
Η πόλη φαίνεται ότι είχε κόψει νόμισμα με την κεφαλή της Αθηνάς και τα γράμματα ΔΡ. Η πόλη καταστράφηκε από εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε το 220πΧ και είχε ως αποτέλεσμα την παρακμή της.