Ναός Παναγίας Αλμυρής
Η εκκλησία της Παναγίας Αλμυρής υπάγεται στην ενορία της Μεγάλης Βρύσης και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μεσαράς. Ειδικά στο πανηγύρι της εκκλησίας (της Αναλήψεως) εκατοντάδες πιστοί συρρέουν από όλα τα μήκη και πλάτη της Κρήτης για να παραστούν στη Θεία Λειτουργία και διαμένουν στους νεότερους ξενώνες που βρίσκονται περιμετρικά του ναού. Η Παναγία η Αλμυρή συνδέεται με τις άτεκνες γυναίκες, οι οποίες ζητούν την βοήθεια της για να συλλάβουν παιδί. Υπάρχουν μάλιστα πολλές περιπτώσεις που οι γυναίκες αυτές τρώνε κομμάτι από το καντήλι της Παναγίας για να τις βοηθήσει.
Η παράδοση λέγεται ότι ιδρύθηκε στα πρώτα Χριστιανικά Χρόνια, κατά την εποχή του Αγίου Τίτου, από τον Απόστολο Παύλο, που κήρυττε τον Χριστιανισμό στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία. Ο άρχοντας της Φαιστού τότε οργίστηκε από την παρουσία του Παύλου και έστειλε τον γιο του να τον προκαλέσει να χτυπήσει με το ραβδί του και να βγει αλμυρό νερό. Πράγματι, με ένα χτύπημα στο βράχο, βγήκε υφάλμυρο νερό και ο γιος του άρχοντα έγινε ασκητής σε κοντινό σπήλαιο που είναι σήμερα κτισμένο το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Γύρω από την αλμυρή πηγή κτίστηκε ο ναός της Παναγίας.
Ο ναός είχε αρχικα, κατά τη Βυζαντινή Περίοδο, ένα κλίτος με ξύλινη στέγη, το οποίο καταστράφηκε κατά την Ενετοκρατία, οπότε και ανακατασκευάστηκε με θολωτή στέγη και τοιχογραφήθηκε κατά τον 13ο αιώνα. Αργότερα, κατά τον 14ο αιώνα κατασκευάστηκε και το δεύτερο κλίτος που βλέπουμε σήμερα (το νότιο), το οποίο επίσης τοιχογραφήθηκε, και περικλείει το πηγάδι της υφάλμυρης πηγής. Σήμερα σώζονται και τα δύο κλίτη αφιερωμένα στην Ανάληψη και στο Γενέσιο της Θεοτόκου, αλλά οι τοιχογραφίες σώζονται αποσπασματικά. Στο παλαιό κλίτος σώζονται σκηνές του ευαγγελικού κύκλου και του κύκλου της Παναγίας (π.χ. ασπασμός Άννας και Παναγίας, Κοίμηση Θεοτόκου).
