Πόλεις

Εδώ συναντάμε ένα αξιόλογο κτίριο του ύστερου Νεοκλασικισμού του Ηρακλείου (1907), το οποίο ανήκει στην οικογένεια Χατζιδάκη και υπήρξε οικία της οικογένειας Λογιάδη. Ονομάζεται Γαλλική Σχολή καθώς εδώ λειτούργησε το Γαλλικό Ινστιτούτο.

Το Μικρό Σεράι χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του «Μικρού Μπέη», εύπορου μουσουλμάνου Κρητικού. Σήμερα ανήκει σε ιδιώτη και χρησιμοποιείται ως εστιατόριο. Αποτελεί εξαιρετικό δείγμα Οθωμανικής Αρχιτεκτονικής με μεγάλη αυλή και ευρεία χρήση του ξύλου.

Η οικία Τσαχάκη αποτελεί εξαίρετο δείγμα του ρομαντικού νεοκλασικισμού στο Ηράκλειο. Σχεδιάστηκε από τον γνωστό αρχιτέκτονα Δημήτρη Κυριακό με εμφανείς επιρροές από τον Ε. Τσίλλερ και ειδικότερα από το μέγαρο Σταθάτου στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα. Η οικία εγκαινιάσθηκε στις 25 Απριλίου 1912.

Η πύλη του Αγίου Ανδρέα βρισκόταν στη βορειοδυτική πλευρά του προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα. Η πύλη δυστυχώς καταστράφηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για τη διάνοιξη της παραλιακής λεωφόρου του Ηρακλείου, τότε που τα μνημεία δεν είχαν καμία αξία για τους άρχοντες του τόπου. Σήμερα διακρίνουμε μόνο το νότιο τμήμα της καμάρας της.

H κρήνη που συναντάμε σήμερα στο στενάκι του βόρειου τοίχου της Λότζια κτίστηκε από το Δούκα Jiovani Sagredo την περίοδο 1602-1604, για να εξυπηρετεί του ευγενείς που συγκεντρώνονταν στη Λότζια.

Το Μποδοσάκειο Εκπαιδευτήριο κτίστηκε τη δεκαετία του 1930 με δωρεά του 1919 από τον Μικρασιάτη βιομήχανο Πρόδρομο Αθανασιάδη, που στα Τουρκικά τον φώναζαν Μποδοσάκη (Πρόδρομος στα Τουρκικά). Το κτίριο σήμερα στεγάζει το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου.

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαίτερης αισθητικής του αναγλύφου και του μεγέθους του κορμού του. Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Τρυπητή κοντά στον παλαιό οικισμό Παλιάμα καιείναι ποικιλίας Χοντρολιάς εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.

Στην κορυφή του βραχώδους εξάρματος του Προφήτη Ηλία κοντά στο Σμάρι Πεδιάδος, σε υψόμετρο 590μ, βρίσκονται τα ερείπια ακρόπολης με ισχυρό οχυρωματικό περίβολο. Το σημείο έχει πανοραμική θέα σε όλη την επαρχία Πεδιαδας κι επέβλεπε τις εύφορες πεδιάδες του Καστελίου και του Σμαρίου. Κατά την αρχαιολόγο Χατζή-Βαλλιάνου εδώ ήταν η πραγματική θέση της αρχαίας Λύττου που αναφέρεται στον Όμηρο. Η πόλη κατοικήθηκε από το 1800 π.Χ. ως το 630 π.Χ., πριν εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της.