Πόλεις

Ο ποταμός Μπούτακας βρίσκεται στην επαρχία Αποκορώνου στα Χανιά πηγάζει από τα νερά των Λευκών Ορέων κοντά στον Βαφέ. Περνάει από το χωριό Βρύσες, όπου υπάρχουν πολλές όμορφες ταβέρνες, κι εκβάλει στην όμορφη παραλία Καλυβάκι στην Γεωργιούπολη, αφού πριν έχει αναμειχθεί με αλμυρό νερό.

Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από το Νικηφόρο Φωκά το 961μΧ, οι Βυζαντινοί οχύρωσαν τις σπουδαιότερες πόλεις με νέα ισχυρά τείχη. Στα Χανιά ακόμη και σήμερα συναντάμε τμήματα από το τείχος που κτίστηκε στην ακρόπολη της αρχαίας Κυδωνίας, στο λόφο Καστέλι, που επέβλεπε το λιμάνι. Όταν οι Ενετοί κατέλαβαν την Κρήτη τον 13ο αιώνα ανοικοδόμησαν το τείχος σύμφωνα με τις νέες ανάγκες της εποχής.

Στην περιοχή Πυργί της αρχαίας Ελεύθερνας Μυλοποτάμου, που βρίσκεται 24km ανατολικά του Ρεθύμνου, υπάρχουν τα ερείπια ενός πύργου φρουριακής μορφής. Ο πύργος αυτός ήταν προρωμαϊκό κτίσμα και προστάτευε τη μοναδική είσοδο της αρχαίας πόλης.

Ο (πολύ παλιός) ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου βρίσκεται νότια των Αρχανών και φέρει τοιχογραφίες του 1315. Σε μια τοιχογραφία αναπαριστάται ο ιδρυτής της εκκλησίας να κρατάει μια μακέτα του ναού, ενώ υπάρχουν και αναπαραστάσεις κολασμένων.

Το Μουσείο είναι αφιερωμένο στα χαρακτηριστικά του Φυσικού Περιβάλλοντος του Πάρκου. Μέσα από μικρές αναπαραστάσεις οικοτόπων (διοράματα), προθήκες, ταριχευμένα ζώα, πετρώματα, απολιθώματα και πόστερς, παρουσιάζονται τα ιδιαίτερα στοιχεία της χλωρίδας, πανίδας και γεωλογίας της περιοχής.

Η παραλία του Αγίου Νικολάου βρίσκεται σε δύσβατη περιοχή λίγο δυτικότερα από το Μπαλί Μυλοποτάμου. Το όνομα προέρχεται από το Βυζαντινό δίκλιτο ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος βρίσκεται στην καταπράσινη ρεματιά που καταλήγει σε ένα όμορφο λιμανάκι.

Στο Καστέλλι Πεδιάδος βλέπουμε ίχνη οικισμού που ήκμασε τα Μινωικά χρόνια. Στον αρχαιολογικό χώρο βρέθηκαν ίχνη από τη Νεολιθική Περίοδο. Ο Νεοανακτορικός οικισμός του Καστελλίου είχε αναπτυχθεί γύρω από ένα κεντρικό διώροφο κτίριο μνημειακών διαστάσεων και επιμελημένης κατασκευής.

Η κρήνη Priuli ή Fontana Nuova βρίσκεται στην οδό Δελημάρκου, πίσω από το Μποδοσάκειο Σχολείο και απέναντι από την πύλη του Δερματά. Κτίστηκε στα τέλη της μεγάλης πολιορκίας του Χάνδακα (1648-1669), αφού οι πολιορκητές Οθωμανοί διέκοψαν την παροχή νερού από τον υδαταγωγό που έφερνε νερό από το Γιούχτα.