Παραλία Μαριδάκι
Το Μαριδάκι είναι ένας πολύ μικρός παραθαλάσσιος οικισμός στην ανατολική πλευρά των Αστερουσίων, 65 χλμ νότια του Ηρακλείου και στη δυτική πλευρά του όρμου του Τσούτσουρα. Παρά την πολύ κοντινή απόσταση από τον Τσούτσουρα (2-3 χλμ), δεν υπάρχει εύκολος δρόμος που να συνδέει τους δύο οικισμούς. Η πρόσβαση γίνεται είτε από μονοπάτι με περπάτημα 40’ περίπου, είτε μέσω ενός αρκετά κακού χωματόδρομου 15 χλμ που ξεκινάει λίγο πριν το χωριό Αχεντριάς με κατεύθυνση το μοναστήρι του Αγίου Νικήτα και διασχίζει τοπία με απόκρημνους γκρεμούς και άγρια βράχια.
Το Μαριδάκι, αποτελεί ένα παραθεριστικό οικισμό κυρίως του Αχεντριά και τα σπίτια είναι μικρά, ασφυκτικά και άναρχα δομημένα. Ωστόσο η περιοχή κρύβει αρκετές ομορφιές που μπορείτε να ανακαλύψετε όπως το άγριο φαράγγι του Αχεντριά με τους καταρράκτες του Λιχνιστή, οι πηγές που αναβλύζουν μέσα στον οικισμό, τη τρίκλιτη εκκλησία της παλιάς μονής του Αγίου Παντελεήμονα. του Αγίου Μάμα και του Αγίου Γεωργίου, τον Άγιο Νικήτα και το φοινικόδασος του Αγίου Αντωνίου.
Η παραλία που βρίσκεται μπροστά από τον οικισμό είναι μια υπέροχη ακρογιαλιά με ψιλό βότσαλο και κατακόρυφους βράχους να την προστατεύουν τριγύρω. Κατά μήκος της παραλίας σχηματίζονται μικροί συνεχόμενοι κόλποι με υπέροχες παραλίες με σπηλιές, όπου μπορείτε να κατασκηνώσετε. Ωστόσο, προσοχή καθώς καμιά φορά οι κατσίκες που περνούν από πάνω προκαλούν κατολισθήσεις. Δίπλα στην παραλία υπάρχει ντουζιέρα, ένα μικρό καφενείο και μια ταβέρνα.
Αν και η ονομασία "Μαριδάκι", παραπέμπει στη μαρίδα, το χωριό παίρνει το όνομα του από μια καλόγρια που την έλεγαν Μαρία και ήταν πολύ μικροκαμωμένη, η οποία άλλαξε και το όνομα της εκκλησίας της Παναγίας, όπως λεγόταν τότε το μοναστήρι, σε Άγιο Παντελεήμονα. Οι ντόπιοι φώναζαν την μικρόσωμη καλόγρια Μαριάκι, που αργότερα έγινε Μαριδάκι.
Το μονοπάτι
Το Μαριδάκι είναι από τα λίγα μέρη στην Κρήτη όπου η πρόσβαση με τα πόδια είναι πολύ πιο γρήγορη από ότι με το αυτοκίνητο. Πράγματι, αν έρθετε στον Τσούτσουρα, μπορείτε να περπατήσετε ως το Μαριδάκι μέσα από ένα υπέροχο και καλοφτιαγμένο μονοπάτι (35-40') που διασχίζει ένα φανταστικό άγριο τοπίο με χαρουπιές, σπηλιές, ξερούς βοσκότοπους και εκπληκτική θέα στη θάλασσα. Μάλιστα, μια από τις σπηλιές έχει συνδεθεί με ιστορίες μυστηρίου και μεταφυσικού, όπως κι όλη η περιοχή του Τσούτσουρα. Αξίζει να ρωτήσετε κάποιον ντόπιο να σας πει για τις ιστορίες αυτές. Η σπηλιά του "μυστηρίου" λέγεται Δρακοσπηλιά και βρίσκεται στο μέσο της απόστασης. Όταν την δείτε δεν σας γεμίζει το μάτι, ίσως και να μην την δείτε. Έχει δύο χαρουπιές έξω από την μικρή είσοδο της κι ένα κόκκινο σημάδι. Μετά την είσοδο η σπηλιά μεγαλώνει και έχει μεγάλο βάθος. Αν μπείτε μέσα μπορεί να σας φοβίσουν οι νυχτερίδες. Παραμέσα υπάρχει ένα πολύ στενό πέρασμα, πίσω από το οποίο λένε ότι όποιος πέρασε δεν ξαναγύρισε, ίσως λόγω ηφαιστειακών αναθυμιάσεων . Εδώ ακριβώς κρύβεται το μυστήριο της σπηλιάς, καθώς οι ντόπιοι λένε ότι έχουν δει περίεργες κινήσεις αρχαιοκαπήλων. Πιστεύεται ότι πίσω από το πέρασμα υπάρχει ένας αμύθητος θησαυρός και βρίσκεται ο τάφος κάποιου μεγάλου βασιλιά. Ο βασιλιάς αυτός είναι ο Σαρπηδόνας (της Λυκίας), ο οποίος λένε είναι συντηρημένος σε μέλι. Άλλοι πιο τολμηροί πιστεύουν ότι είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς από εδώ καταγόταν ένας από τους στενούς του φίλους, ο οποίος φρόντισε τη σωρό του μεγάλου Έλληνα. Το μυστήριο συνεχίζεται αμείωτο όταν ακούσετε τις πολλές εκδοχές των ντόπιων για τέρατα, δράκους και Σαραντάπηχους, Αμερικανικές αποστολές και για περιπολίες ελικοπτέρων όταν κάποιος μπει στη σπηλιά. Επίσης, οι ντόπιοι λένε ότι στο σημείο που αρχίζει και φαίνεται ο Τσούτσουρας (Στροφή Τσούτσουρου), αν πάτε με βάρκα το ηλιοβασίλεμα θα δείτε μέσα στο νερό τον τρούλο μιας εκκλησίας, που προέρχεται από τη χαμένη πολιτεία της βασίλισσας Αχέντρας.
