Παρελθόν

Το φρούριο di Beto βρισκόταν στο λόφο Κάστελος ανατολικά από το χωριό Μελέσες κι ήταν προσβάσιμο μόνο από την δυτική του πλευρά. Στη κορυφή του υπάρχουν σήμερα τα ερείπια του τείχους με πάχος 0.65μ., ενός πύργου, της δεξαμενής, της εκκλησίας της Παναγιάς, διαφόρων άλλων κτιρίων και σπιτιών. Επίσης, κοντά βρίσκεται μια ενετική κρήνη με χρονολογία 1594.

Το Οροπέδιο του Ασκύφου, περίπου 50km νότια της πόλης των Χανίων, βρίσκεται σε μια στρατηγική θέση καθώς σχηματίζεται πάνω στο πέρασμα που ενώνει τις νότιες ακτές των Σφακίων με τα βόρεια παράλια της Κρήτης.

Πάνω από το χωριό Βαινιά Ιεράπετρας βρίσκεται η κορφή του Σταυρού με το κατάλευκο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού σε πανοραμικό σημείο όπου έχει κανείς τον έλεγχο όλου του ισθμού της Ιεράπετρας. Λίγα μονάχα μέτρα παραπέρα από το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού στη θέση Πύργος βρίσκεται ένας ακόμα άγνωστος και ξεχασμένος Βενετσιάνικος πύργος.

Το τοπωνύμιο Κορακιάς υπάρχει σε πολλά μέρη σε όλη την Κρήτη και σημαίνει το μέρος που έχει κοράκια. Από μακριά ο Κορακιάς φαίνεται πολύ επιβλητικός πάνω από το χωριό και ξεχωρίζει με το απότομο σαν καρφί σχήμα του. Από κάθε πλευρά της η κορφή έχει απότομο γκρεμό και μόνο από τη νότια πλευρά της είναι εύκολη η πρόσβαση. Την επιβλητική αυτή προεξοχή της γης που είναι σα φυσικό φρούριο επέλεξαν από τα αρχαία χρόνια οι Μινωίτες σαν τόπο λατρείας τους και λειτούργησε σαν ιερό κορυφής.

Το Φρούριο των Θόλων βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή δυτικά από το Αλάγνι και ανάγεται στον 16-17ο αιώνα. Το διώροφο κτίριο, μέρη του οποίου υπάρχουν ακόμη σε άσχημη κατάσταση, προστατευόταν από τείχος.

Σε μικρό ύψωμα απέναντι από το σπήλαιο του Τζανή υπάρχει ο πύργος και η εκκλησία του θρυλικού οπλαρχηγού Χατζημιχάλη Γιάνναρη (1833-1916) από τους Λάκκους, που θέλησε να ταφεί εδώ.

Ο μινωικός οικισμός που βρίσκεται κοντά στον οικισμό Νεροκούρου Χανίων και ανασκάφηκε το 1977. Στο σημείο αυτό βρέθηκε μια μινωική έπαυλη κτισμένη στα ανακτορικά πρότυπα (πλακόστρωτα δάπεδα, πολύθυρο, διώροφο). Η έπαυλη κτίστηκε το 1600πΧ περίπου.

Στην Επισκοπή Ιεράπετρας συναντάμε ακόμη έναν Οθωμανικό Πύργο (κούλε) που κτίστηκε το 1868 από τον Αυνή Πασά. Ο αμυντικός αυτός πύργος κτίστηκε για να ελέγχει το πέρασμα του ισθμού της Ιεράπετρας.