Οι γεωλογικές ανακατατάξεις στη διάρκεια εκατομμυρίων χρόνων αποτυπώνονται έντονα στο ανάγλυφο του νησιού. Κατά την ανύψωση των τεράστιων ορεινών όγκων, το νερό των ποταμών συνέχισε την διαβρωτική του πορεία μέσα στα ασβεστολιθικά εδάφη, δημιουργώντας τη σημερινή «χώρα των φαραγγιών», την Κρήτη. Με περισσότερα από 400 φαράγγια, βαθιά χαραγμένα στο πέτρινο κορμί της, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό, από ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα συνολικά.
Κατά την πορεία τους τα ποτάμια δημιουργούν εκατοντάδες απόκρημνες καταβάσεις και εντυπωσιακούς καταρράκτες. Ακόμη και οι ντόπιοι αγνοούν την ύπαρξη τεράστιου αριθμού καταρρακτών σε όλη την Κρήτη, καθώς οι περισσότεροι είναι αθέατοι και βρίσκονται μέσα στα απροσπέλαστα φαράγγια. Τα τελευταία χρόνια ένα νέο άθλημα έχει αποκτήσει πολλούς φίλους στην Κρήτη. Το canyoning, δηλαδή η διάσχιση φαραγγιού με ειδικό τεχνικό εξοπλισμό, προσφέρεται κυρίως από τα σπηλαιολογικά σωματεία και κάποιες εξειδικευμένες πιστοποιημένες επιχειρήσεις με θεαματική αποδοχή. Ειδικά την περίοδο της άνοιξης που το νερό δημιουργεί εκπληκτικής ομορφιά τοπία, η κατάβαση των καταρρακτών είναι μια από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες ζωής.
Ανατολικά του χωριού Βορίζα, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, ξεκινάει ένα δασωμένο με πρίνους, άνυδρο φαράγγι που οδηγεί στο οροπέδιο της Νίδας και στο Ιδαίον Άντρον. Στην αρχή το φαράγγι είναι αρκετά απότομο με μικρούς καταρράκτες και κατακόρυφα πρανή στον κατακερματισμένο ασβεστόλιθο, σύντομα όμως ανοίγει διασχίζοντας μια περιοχή με μεγάλους πρίνους και πλούσια χλωρίδα στην οποία μπορεί να συναντήσει πολλά ενδημικά φυτά της Κρήτης.
Το καταπράσινο φαράγγι των Βεδέρων ξεκινά από τον οικισμό Φρατζεσκιανά μετόχια, περνάει δίπλα από τον οικισμό Βεδέροι και καταλήγει στην παραλία του Γερανίου μετά από 7km.
Στο απώτερο και ξηρότερο άκρο της Κρήτης στο παραλιακό χωριό Γούδουρας Σητείας συναντάμε μια σειρά από τέσσερα φαράγγια μοναδικής ομορφιάς. Και τα τέσσερα είναι καθαρά τεχνικά και η κατάβασή τους απαιτεί σχοινί. Το ανατολικότερο από αυτά τα φαράγγια, ονομάζεται Αμμουδοσέλια και είναι το μεγαλύτερο όλων και το πλέον εντυπωσιακό (είναι γνωστό κι ως Φαράγγι Γούδουρα). Στην ουσία αποτελεί τη συνέχεια και το κάτω τμήμα του πολύ μεγάλου Απιδιανού φαραγγιού.
Το φαράγγι της Αμπέλου βρίσκεται νοτιοανατολικά του οικισμού των Γωνιών, περίπου 1 χλμ από τα νότια όρια του οικισμού. Η προσέγγιση του γίνεται εύκολα με αγροτικό δρόμο ο οποίος διασχίζει το φαράγγι σε όλο το μήκος του παράλληλα με την κοίτη του, που είναι παραπόταμος του ποταμού Αποσελέμη.
Ο Χαυγάς ξεκινάει κοντά από τον Μινωικό οικισμό του Αζοριά και τερματίζει την πορεία του στο Καβούσι με μήκος μόλις 700μ. Η διάσχισή του μέσα από το ρέμα του απαιτεί τεχνικά μέσα (εξοπλισμός Canyoning) καθώς στην πορεία του σχηματίζονται 6 πανέμορφους καταρράκτες, από τους οποίους ο μεγαλύτερος έχει ύψος 20 μέτρα κι έχουν νερό το χειμώνα.
Το Ξεροφάραγγο βρίσκεται νότια του χωριού Καλάμι Βιάννου, 75km νοτιοανατολικά του Ηρακλείου. Είναι ένα μικρό φαράγγι ιδανικό για canyoning (γνωστό στους canyoners ως Καλάμι ΙΙ) που τερματίζει πολύ κοντά στην παλιά εκκλησία της Παναγιάς της Κεραλιμενιώτισσας, όπου τερματίζει και το φαράγγι του Καλαμιού.
Το Κισσανό φαράγγι βρίσκεται 1km βόρεια του χωριό Κισσός της επαρχίας Αγίου Βασιλείου και 34km νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου, ενώνοντας το μικρό χωριό με το οροπέδιο του Γιους Κάμπου. Είναι ένα μικρό, αλλά όμορφο φαράγγι, μέσα από το οποίο διασχίζει σε ένα σημείο ο επαρχιακός δρόμος που οδηγεί από τον Κισσό στο Γιους Κάμπο.
Το όνομα Χαυγάς, καθώς και παραφθορές αυτού (π.χ. Χαυγούδι, Χα), είναι πολύ κοινό στα φαράγγια της Ανατολικής Κρήτης. Ένα λοιπόν ακόμη Κρητικό φαράγγι με το όνομα Χαυγάς βρίσκεται πάνω από την Πλάκα Μιραμπέλου. Το φαράγγι ξεκινάει ανατολικά της Φουρνής, από όπου μαζεύει και το μεγαλύτερο μέρος νερού, περνάει κάτω από το χωριό Χαυγάς και καταλήγει στην Πλάκα.