Η οροσειρά της Δίκτης ή τα Λασιθιώτικα Βουνά εκτείνονται στα ανατολικά του νησιού, στα σύνορα των νομών Ηρακλείου και Λασιθίου. Η ψηλότερη κορυφή της Δίκτης ονομάζεται Σπαθί (2148μ.), ενώ υπάρχουν ακόμη δύο κορυφές πάνω από τα 2000μ. (του Αφέντη Χριστού (2141μ) και του Λαζάρου (2085μ)). Στο κέντρο της οροσειράς, σε υψόμετρο 850μ. σχηματίζεται το μεγαλύτερο οροπέδιο της Κρήτης, το Οροπέδιο Λασιθίου, περιτριγυρισμένο από τα μικρότερα οροπέδια του Καθαρού, του Λιμνάκαρου, της Μάρης, της Λαπάθου, του Ομαλού της Βιάννου, της Εργάνου, του Νήσιμου και άλλα. Στο Λιμνάκαρο υπάρχει το καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου Λασιθίου, από το οποίο ξεκινάει η ανάβαση στο Σπαθί.
Αρκετά φαράγγια διασχίζουν τον ορεινό όγκο της Δίκτης. Δύο από αυτά έχουν το όνομα Χαυγάς και βρίσκονται στο οροπέδιο Καθαρού και στην Καλαμαύκα. Γνωστά είναι και τα πεζοπορικά φαράγγια της Σαρακίνας, του Αδριανού και της Κριτσάς.
.JPG)
Η Δίκτη αποτελεί σπουδαίο καταφύγιο πανίδας και χλωρίδας. Οι πλαγιές σε χαμηλά υψόμετρα είναι κατάφυτες από ελιές, χαρουπιές και πεύκα. Στις νοτιοανατολικές υπερώιες σχηματίζεται το μεγαλύτερο πευκοδάσος της Κρήτης, το Σελάκανο, ενώ κοντά στο Βραχάσι υπάρχει ένα σπουδαίο δάσος από μεγάλες αριές, το Αζιλακόδασος. Τα εύφορα οροπέδια και οι ορεινές κοιλάδες της Δίκτης παράγουν ποικιλία γεωργικών προϊόντων όπως πατάτες, κηπευτικά, αχλάδια, μήλα και καρύδια. Επίσης στα ορεινά υπάρχει σημαντική παραδοσιακή κτηνοτροφία αιγοπροβάτων. Στο οροπέδιο Λασιθίου, κοντά στο χωριό Ψυχρό βρίσκεται το επισκέψιμο Δικταίο Άντρο, το σπήλαιο στο οποίο σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία γεννήθηκε ο Δίας.
Σπήλαιο Ψυχρού (Δικταίο Άντρο) 
Το επιβλητικό σπήλαιο του Δία, το Δικταίον Άντρον, βρίσκεται σε απόσταση 15΄ ανάβασης από το χωριό Ψυχρό του Οροπεδίου Λασιθίου, σε υψόμετρο 1025μ. Στο Ψυχρό υπάρχει άνετος χώρος στάθμευσης με πολλά εστιατόρια, από τον οποίο ξεκινούν δύο μονοπάτια για το σπήλαιο. Το ευκολότερο μονοπάτι είναι αυτό στα αριστερά, καθώς στο δεύτερο (και πιο παλιό) οι πέτρες έχουν φθαρεί από τους χιλιάδες τουρίστες και γλιστράνε.
Φαράγγι Σαρακίνας 
Σύμφωνα με την ελληνική Μυθολογία ο Γίγαντας Σαραντάπηχος που ήταν γιος του πατέρα των θεών Δία έσκυψε κάποτε διψασμένος να πιει νερό από το ποτάμι Κρυγιός ή Μύρτος. Η μακριά του γενειάδα έσκισε στα δύο το βράχο του βουνού κι έτσι δημιουργήθηκε το φαράγγι της Σαρακίνας.
Οροπέδιο Λασιθίου 
Το ειδυλιακό και δυστυχώς ξεχασμένο Οροπέδιο Λασιθίου βρίσκεται περίπου 25km νότια από τα Μάλια και 70km νοτιοανατολικά της πόλης του Ηρακλείου. Βρίσκεται σε μια ήρεμη και γόνιμη περιοχή που περιτριγυρίζεται από τα άγρια ψηλά βουνά της Δίκτης και αρκετά μικρότερα Οροπέδια. Η θέα στα τριγύρω βουνά της Σελένας και του Αφέντη Χριστού είναι μοναδική.
Δάσος Σελάκανο 
Το δάσος του Σελάκανου βρίσκεται 35 χλμ βορειοδυτικά της Ιεράπετρας, νότια της κορυφής Αφέντης Χριστός (2148μ.) του Όρους Δίκτη. Η πρόσβαση στην περιοχή γίνεται με ασφαλτοστρωμένη οδό μέσα από μια μαγευτική διαδρομή μέχρι τον οικισμό Σελάκανο, μέσω της Ιεράπετρας ή της Καλαμαύκας, ενώ στο δάσος υπάρχει και μεγάλο δίκτυο δασικών δρόμων για περιπάτους.
Φαράγγι Χαυγά Οροπεδίου 
Το Φαράγγι του Χαυγά είναι ένα όμορφο φαράγγι, το μοναδικό μεγάλο φαράγγι στο Οροπέδιο Λασιθίου (Μην το συγχέετε με το ομώνυμο φαράγγι κοντά στην Καλαμαύκα). Το πέρασμα όλου του μήκους του μέσα από την κοίτη είναι δύσκολο, καθώς σε ένα σημείο η πορεία διακόπτεται από μια μεγάλη κολύμπα με νερό (ωστόσο υπάρχει μονοπάτι από το πλάι, αρκετά πιο πριν από την λιμνούλα).
Το Καθαρό κατοικείται από ελάχιστους κατοίκους, αν και υπάρχουν αρκετές αγροικίες που ανήκουν στην κοινότητα της Κριτσάς. Επίσης, δεν καλλιεργείται συστηματικά, κι έτσι θα δείτε μόνο λίγες οικογενειακές καλλιέργειες από πατάτες, μηλιές και αμπέλια που καλλιεργούν οι βοσκοί της περιοχής. Επίσης, θα δείτε το γραφικό εκκλησάκι του Αφέντη Χριστού, που γιορτάζει στις 6 Αυγούστου.
Ένα από τα ομορφότερα χωριά σε όλη την Κρήτη είναι το δασικό χωριό της Κάτω Σύμης στην επαρχία της Βιάννου Ηρακλείου. Μαζί με το ταίρι της το ερειπωμένο πλέον χωριό της Πάνω Σύμης βρίσκονται στην αγκαλιά του πιο πυκνού και σημαντικού πευκοδάσους της Κρήτης μαζί με το γειτονικό Σελάκανο και τις Μάλλες, όπου χιλιάδες μελισσοκόμοι παράγουν μέλι πεύκου.
Η Μονή της Αγίας Φωτεινής ήταν ερημητήριο σε σπήλαιο. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Φωτεινή έψαχνε να βρει κάποιο ήσυχο και απομονωμένο μέρος από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ώστε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής της στον Θεό. Ενώ όμως δεν έβρισκε το μέρος που ήθελε, παρουσιάστηκε η Παναγία και κάνοντας θαύμα, άνοιξε τo σπήλαιο στο βράχο, ώστε να μπει η Αγία Φωτεινή.
