Ο ναός αυτός πέρα από την όποια λαογραφική αξία έχει αφού εκεί είχανε επιλέξει οι ντόπιοι να θάβουν τα αβάπτιστα παιδιά τους έχει και πολύ σημαντικά αξία και ιστορία σαν ναός. Πρόκειται για ένα μονόχωρο, καμαροσκέπαστο καθαρά βυζαντινό ναό ο οποίος είναι πολύ πιθανόν να προηγείται της Βενετοκρατίας στην Κρήτη κρίνοντας από τα κεραμικά τούβλα που έχουν χρησιμοποιηθεί για το στόλισμα και το στερέωμα στην εξωτερική πλευρά του κυλίνδρου του ιερού βήματος
Η μονή της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται έξω από το χωριό Φουρνή και σήμερα έχει εγκαταλειφθεί. Ο μικρός ναός είναι μονόχωρος και η ίδρυση της μονής τοποθετείται πριν το 1615. Δίπλα υπάρχουν ελάχιστα ερείπια από τα κτίρια του μοναστηριού.
Κοντά στον οικισμό του Φραθιά και στην τοποθεσία Οντάδες ή Έξω Φραθιάς βρίσκεται ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη. Το σύνολο κτιρίων γύρω του προδίδει ότι ήταν μοναστήρι. Ο σημερινός ναός οικοδομήθηκε τη δεκαετία του 1990 πάνω στον σωριασμένο παλαιότερο ναό και αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη.
Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου βρίσκεται στον ερειπωμένο οικισμό Λάκκοι, στην περιφέρεια του χωριού Κρούστας. Ο ναός έχει κτιστεί στη θέση προϋπάρχοντος κτίσματος, ενώ κοντά υπάρχουν ίχνη κτιρίων από τον οικισμό των Λάκκων, δύο αλώνια και μια δεξαμενή νερού.
Ο δίκλιτος ναός του Αφέντη Χριστού στην Κριτσά έδινε κατά την Ενετοκρατία το όνομα Χριστός στη γειτονιά αυτή, που τότε θεωρούνταν ξεχωριστός οικισμός, και αποτελούσε το νεκροταφείο του. Εδώ ήταν παπάς ο πατέρας της θρυλικής Κριτσωτοπούλας που πολέμησε εναντίον των Τούρκων ντυμμένη ως άνδρας στο πλευρό του Καπετάν Καζάνη και πιστεύεται ότι εδώ τάφηκε κι αυτή.
Ο μονόχωρος Ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου βρίσκεται στο νεκροταφείο της Κριτσάς. Το εσωτερικό του τοιχογραφήθηκε το 1359-1360 με δαπάνες του Ιωάννη Σκορδίλη και το λαϊκότροπο εικονογραφικό του πρόγραμμα διατηρείται αποσπασματικά. Ξεχωρίζουμε σκηνές από τον ευαγγελικό κύκλο, το βίο του Χριστού και δέκα σκηνές από το βίο του Ιωάννη του Προδρόμου.
Ο μονόχωρος ναός του Αγίου Γεωργίου του Καβουσιώτη βρίσκεται νότια του οικισμού της Κριτσάς. Εξωτερικά φέρει αρκοσόλιο, δηλαδή αψιδωτό ταφικό μνημείο της Ενετοκρατίας. Εσωτερικά σώζεται αποσπασματικά τοιχογραφικός διάκοσμος που χρονολογείται στις αρχές του 14ου αιώνα.