Οι ανεμόμυλοι είναι χαρακτηριστικό κυρίως της Ανατολικής Κρήτης καθώς στο μεγαλύτερο κομμάτι της στερείται τρεχούμενων νερών. Στη δυτική Κρήτη όπου υπήρχαν περισσότερες πηγές και ποτάμια αναπτύχθηκαν πολύ περισσότερο οι νερόμυλοι. Οι μύλοι κτιζόταν πάντα σε πλαγιές βουνών και σε μέρη που ήταν εκτεθειμένα στον άνεμο έτσι ώστε να γυρίζουν με τη δύναμή του. Το μέρος που τους χτίζανε και συνήθως ήταν πολλοί μαζί ονομαζότανε μυλοτόπι (ο τόπος των μύλων).
Ένα τέτοιο μικρό μυλοτόπι βρίσκεται στο Νομό Ηρακλείου και νότια από το χωριό Χαρασό της επαρχίας Πεδιάδος. Εκεί στέκουν ακόμα και σήμερα τρεις ανεμόμυλοι στη σειρά. Σε αυτό συναντάμε τον πιο σπάνιο τύπο ανεμόμυλου που υπήρχε στην Κρήτη. Τον εντελώς κυκλικό που γυρίζει με όλους τους ανέμους και ονομάζεται Ξετροχάρης. Ανεμόμυλοι υπήρχαν και σε άλλα μέρη της επαρχίας Πεδιάδος, αλλά του Χαρασού ήταν από τους μεγαλύτερους και με συχνότερο άνεμο.