Σε μια απόκρημνη κορυφή, φυσικά οχυρωμένη από γκρεμούς, πάνω από το Καλό Χωριό Μεραμβέλου, βρίσκονται τα ερείπια του Υστερομινωικού οικισμού Βρόκαστρο (ή Βρώκαστρο). Ανήκει κι αυτός στους δεκάδες οικισμούς της Σκοτεινής Περιόδου της Κρήτης, μετά την καταστροφή του Μινωικού Πολιτισμού (1200-800πΧ), που κτίστηκαν στις πλέον αφιλόξενες και δύσκολα προσβάσιμες κορυφές των Κρητικών βουνών για άγνωστους ακόμη λόγους.
Το Βρόκαστρο ανασκάφτηκε το 1912 και αποκαλύφτηκε πόλη με ισχυρό τείχος που σε μερικά σημεία υποστήριζε τα σπίτια, δρόμους και καλντερίμια. Η πόλη ήταν χωρισμένη σε δύο γειτονιές με διάσπαρτα κτίρια ενδιάμεσα τους, ενώ βρέθηκε ιερό του 8ου πΧ αιώνα και αρκετοί τάφοι.
Το Βρόκαστρο είχε σχέσεις με την Κεντρική Κρήτη και το Αιγαίο, λόγω της εγγύτητας του με την θάλασσα. Επίσης, πιστεύεται ότι κατοικήθηκε ως και τα Ελληνιστικά χρόνια, λόγω της αποκάλυψης οστράκων με μέλανα βαφή.