Μαδάρες

Τα Λευκά Όρη είναι η μεγαλύτερη σε έκταση οροσειρά του νησιού με υψηλότερη κορυφή τις Πάχνες (2453μ.). Στην καρδιά της οροσειράς δημιουργείται η Ορεινή Έρημος, ένα σεληνιακό υψίπεδο με περισσότερες από πενήντα γυμνές κορυφές πάνω από τα 2000μ. που μοιάζουν με κώνους, οι λεγόμενοι σωροί. Στις βάσεις τους σχηματίζονται δολίνες σε μορφή ανεστραμμένου κώνου. Είναι το πιο μυστηριώδες και απόκοσμο τοπίο που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ελλάδα και μοναδικό σε ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο.

Η ορειβασία στα Λευκά Όρη απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση, εμπειρία και πολύ καλό προσανατολισμό. Σε πολλά σημεία υπάρχουν καταφύγια, από όπου μπορεί κάποιος να συνεχίσει την ανάβασή του στις κοντινές κορυφές. Τα χιόνια καλύπτουν τις υψηλότερες περιοχές έως τον Ιούνιο. Στα Λευκά Όρη υπάρχουν πολλά σπήλαια, σπηλαιοβάραθρα και φαράγγια. Το διασημότερο φαράγγι είναι της Σαμαριάς στον Εθνικό Δρυμό των Λευκών Ορέων, ενώ άλλα γνωστά φαράγγια στα νότια είναι της Αράδαινας, της Τρυπητής, του Κλάδου, της Αγίας Ειρήνης, της Ίμβρου, του Καλλικράτη και στα βόρεια το Βρυσί, του Θερίσου, του Κυκλάμινου, των Μποριανών, το Κυδώνι και άλλα.

Στα Λευκά Όρη υπάρχουν τα βαθύτερα σπηλαιοβάραθρα της Ελλάδος, όπως ο Γουργούθακας και το Λιοντάρι. Πολλά είναι και τα οροπέδια, με σημαντικότερα του Ομαλού και τα μικρότερα οροπέδια της Ανώπολης, του Ασκύφου, της Ταύρης και της Νιάτου. Τα Λευκά Όρη φιλοξενούν πάρα πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας, πολλά από τα οποία είναι στενοενδημικά, δηλαδή δεν απαντώνται πουθενά αλλού, ούτε σε άλλες περιοχές της Κρήτης. Οι περιοχές κοντά στις νότιες πλαγιές καλύπτονται από δάση με κυπαρίσσια, πουρνάρια και πεύκα, ενώ περιοχές με περισσότερη υγρασία καλύπτονται από δάση με καστανιές, πλατάνια και άλλα υδρόφιλα φυτά.