Η επαρχία των Σφακίων, στους νότιους πρόποδες των Λευκών Ορέων, έχει πάρει το όνομα της από τη λέξη σφαξ που σημαίνει χάσμα γης και ουσιαστικά σημαίνει ο τόπος των φαραγγιών. Δεν είναι τυχαίο ότι φιλοξενεί το διασημότερο περιπατητικό φαράγγι της Ευρώπης, το Φαράγγι της Σαμαριάς. Το μονοπάτι που περπατούν χιλιάδες επισκέπτες το καλοκαίρι, ξεκινάει από το οροπέδιο του Ομαλού και μέσω μιας μαγευτικής πορείας σε πυκνό δάσος από κυπαρίσσια και πεύκα, περνάει ανάμεσα από πολύ στενά περάσματα με κατακόρυφα τοιχώματα ύψους 500μ., πριν καταλήξει στον παραλιακό οικισμό της Αγίας Ρουμέλης. Άλλα γνωστά πεζοπορικά φαράγγια της περιοχής, είναι το φαράγγι της Ίμβρου που ξεκινάει κοντά στο Οροπέδιο Ασκύφου, το άγριο φαράγγι της Αράδαινας, το καταπράσινο Σφακιανό Φαράγγι, το Φαράγγι του Καλλικράτη και ανατολικότερα το δύσβατο φαράγγι της Τρυπητής και το διάσημο φαράγγι της Αγίας Ειρήνης, που καταλήγει στην παραλία της Σούγιας. Μερικά καταπράσινα πεζοπορικά φαράγγια βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της Ζούρβας και στα Καράνου, ενώ ακόμη εντυπωσιακά είναι τα φαράγγια του Δικτάμου, της Λισού, το Τοπολιανό, του Ασφένδου, του Κάμπου, το Σηρικαριανό, του Σάσσαλου και πολλά άλλα.
Φαράγγι Σκαλωτής 
Ένα από τα πολλά παράλληλα της περιοχής του Φραγκοκάστελου. Είναι μικρό φαράγγι μήκους 2km που ξεκινάει από το όμορφο οροπέδιο του Μανικά και καταλήγει στο χωριό Σκαλωτή μετά από πορεία 2:30 ωρών σε απότομες κλίσεις. Το φαράγγι αρχικά είναι ανοικτό και στη συνέχεια στενεύει και τα τοιχώματα γίνονται κάθετα. Η βλάστηση περιορίζεται κυρίως σε θάμνους και φρύγανα.
Στην περιοχή που βρίσκεται το λατομείο πάνω από το χωριό Χωρδάκι στο Ακρωτήρι Χανίων ξεκινάει το άγριο φαράγγι Διμπλοχάχαλο το οποίο μετά από μία αρκετά εντυπωσιακή σε αγριάδα αν και σύντομη πορεία καταλήγει στην πανέμορφη παραλία του Στεφάνου στα Χειτάν Λιμάνια. Το φαράγγι που είναι βατό μονάχα με σχοινί καθότι δημιουργεί μεγάλες καταβάσεις κρύβει εκτός των άλλων και μία έκπληξη άγνωστη σχεδόν ακόμα και στους λίγους καταρριχητές που το έχουν κατά καιρούς κατέβει.
Το φαράγγι του Πρασσέ ή Ασκιδιανό Φαράγγι βρίσκεται σε μια κατάφυτη περιοχή των Λευκών Ορέων. Η έξοδος του βρίσκεται δίπλα στον οικισμό Ασκίδια (υψόμετρο 480μ.), που αποτελεί γειτονιά του χωριού, Πρασσέ, εξ ου και τα δύο ονόματα του.
Το φαράγγι της Κατσούνας κοντά στις Βρύσες Κυδωνίας είναι η Ξενία Οδός του Ηροδότου, σύμφωνα με τον οποίο οι φιλοξενούμενοι της αρχαίας Περγάμου έρχονταν από εδώ ώστε να μην έχουν οπτική επαφή με τα οχυρά της. Το μήκος του φαραγγιού είναι περίπου 1 χλμ και αρχίζει από τις Βρύσες για να καταλήξει στην είσοδο της αρχαίας πόλης.
Το φαράγγι της Χωστής βρίσκεται στο σχεδόν ερειπωμένο σήμερα χωριό Χωστή Χανίων, σε μία από τις πλέον όμορφες και πράσινες γωνιές της Κρήτης.. Μακριά από τις γνωστές τουριστικές διαδρομές παραμένει παντελώς άγνωστο και ανέγγιχτο ακόμα.. Δεν θα το βρείτε σε κανένα τουριστικό οδηγό παρότι αποτελεί ένα κόσμημα για τη δυτική Κρήτη, είναι δε ένα από τα πιο όμορφα μικρά φαράγγια η διάσχιση του οποίου δεν απαιτεί εξοπλισμό και δεν παρουσιάζει κάποια δυσκολία.
Το φαράγγι της Φυγούς είναι μικρό αλλά πανέμορφο και βρίσκεται κοντά στη Σούγια.Αποτελεί παραφάραγγο του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης. Από το στενό αυτό πέρασμα διέφευγαν οι αντάρτες προς στα Σφακιά, εξ ου και το όνομα Φυγού.
Το Φαράγγι του Χαλασέ ή Ποροφάραγγο ξεκινάει κοντά από το χωριό Σάσσαλος και καταλήγει πριν το χωριό Μάκρωνας μετά από 4 ώρες πορείας μέσα από πυκνή βλάστηση. Η διάσχιση του δεν είναι πολύ εύκολη γιατί σε ένα σημείο έχει ένα μεγάλο χαλασέ (σάρα) και δεν υπάρχει μονοπάτι.
Το φαράγγι της Κάπνης είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαράγγια των Ανατολικών Σφακίων και παραμένει παντελώς άγνωστο στον περισσότερο κόσμο. Η αρχή του ανοικτού ρέματος της Κάπνης που σιγά σιγά γίνεται φαράγγι είναι νότια της κορυφής Ακονές στην περιοχή Χιονίστρα πάνω στο δρόμο ανάμεσα στα χωριά Ασκύφου και Ασφένδου Σφακίων.
